Bugün yayımlanan Avrupa Arkeologlar Derneği (EAA) bildirileri, Eberhard Zangger, Alper Aşınmaz ve Serdal Mutlu tarafından kaleme alınan 140 sayfalık “Middle and Late Bronze Age Western Asia Minor: A Status Report” (Orta ve Geç Tunç Çağı’nda Batı Anadolu: Bir Durum Raporu”) başlıklı makaleyi içermektedir. Araştırmacılar, Batı Anadolu’da yürütülen 33 kazı ve 30 arkeolojik yüzey araştırmasının sonuçlarını değerlendirdi ve bu doğrultuda en az 1000 yıl, bazı durumlarda ise 5000 yıla kadar kesintisiz iskan görmüş 477 büyük yerleşim alanı tespit etti. Makale, antik yerleşimlerin konumlarını gösteren 320 × 464 mm boyutunda katlanabilir bir topografik harita içermektedir. Coğrafi Bilgi Sistemi (GIS) kullanılarak ve her bir Orta ve Geç Tunç Çağı yerleşimi için 30 farklı fizyo-coğrafi faktör analiz edilerek, yer seçiminde hangi kriterlerin belirleyici olduğu ortaya konmuştur. Verimli tarım arazilerine yakınlık ve içme suyu kaynaklarının erişilebilirliği en önemli faktörler arasında yer almaktadır. Yerleşimlerin üçte biri, olası bir yol hattına dört kilometreden daha yakın bir konumda bulunmuştur. Bölgede bol miktarda maden yatağı bulunmasına rağmen, bunların yerleşim dağılımı üzerinde belirgin bir etkisi olmadığı tespit edilmiştir. Geleneksel olarak, Batı Anadolu’nun Orta ve Geç Tunç Çağları’nda (MÖ 2000–1180) siyasi ve ekonomik açıdan önemsiz olduğu düşünülmekteydi. Ancak bu yeni araştırma, 1994 yılında öne sürülen ve Batı Anadolu’nun MÖ 2. binyılda kendine özgü dili ve yazısı olan bir Luvi kültürü tarafından şekillendirildiğini savunan teoriyi doğrulamaktadır.